Napisane przez Greiffenberger.
Tak mógł nazywać się Gryfów, gdyby nie sąsiedztwo pewnej małej wioski, należącej jak i on do rodziny Schaffgotschów. Wioska o nazwie Flinsberg, a następnie Bad Flinsberg (Świeradów Zdrój) dysponowała kilkoma źródłami wód leczniczych, które były już wykorzystywane w XVIII w., oraz niezaprzeczalnymi walorami terenów górzystych. To zapewne zdecydowało o tym, że Świeradów Zdrój stał się największym i najbardziej znanym kurortem Gór Izerskich.
Zainteresowanie leczniczymi właściwościami wód mineralnych w Sudetach oraz na Przedgórzu Sudeckim sięga jednak bardziej odległych czasów niż XVIII czy XIX w. Badaczy, którzy zajmowali się zgłębieniem wiedzy na temat korzyści z kąpieli w takich wodach, bądź też skutków jej picia, było na przestrzeni dziejów Śląska wielu. Zapewne mieszkańcy tych ziem, którzy czerpali wodę z owych uzdrawiających źródeł sami obserwowali na sobie ich nadzwyczajne właściwości, a w drodze przekazu ustnego informacja o nich zataczała coraz większe kręgi. Jednego z tych badaczy pragnę wymienić tutaj szczególnie, ponieważ urodził się 14 sierpnia 1563 r. w Gryfowie. Nazywał się Caspar Schwenckfeld. Ten syn burmistrza Gryfowa, Melchiora Schwenckfelda był od dziecka zafascynowany fauną i florą okolic Gryfowa. W wieku 16 lat zapisał się na studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Lipsku, które ukończył tytułem bakalarza po dwóch latach. Aby uzyskać środki finansowe na dalsze studia, tym razem medyczne, podjął się praktyki u Hansa Jacoba Weckera, lekarza miejskiego w Colmar, miasta leżącego w Alzacji. Hans Jacob Wecker oprócz tego, że był lekarzem, był także znamienitym wydawcą dzieł medycznych. Młody Gryfowianin chłonął u niego wiedzę przede wszystkim z zakresu farmacji. Studia medyczne chciał rozpocząć we Francji, jednak choroba pokrzyżowała mu plany i spustoszyła jego sakiewkę. Podjął decyzję, że immatrykuluje się na Uniwersytecie w Bazylei na kierunek farmacja (semestr jesienno-zimowy 1586-87). Od początku jego pobytu na tym szwajcarskim uniwersytecie opiekę nad nim sprawował wybitny botanik i profesor anatomii, dziekan Wydziału Medycznego Uniwersytetu w Bazylei Caspar Bauhin. Schwenckfeld był pilnym studentem swojego mentora, napisał pod jego kierunkiem pracę doktorską zatytułowaną Thesaurus pharmaceuticus medicamentorum, w której to podjął próbę naukowego usystematyzowania dotychczasowego stanu wiedzy farmakologicznej. Znaleźć w niej można wykaz surowców do wyrobu leków pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego. W trakcie studiów poznał także naukę słynnego Paracelsusa, który ukończył tę uczelnię na krótko przed jego na nią przybyciem.
Czytaj dalej
Drukuj